ού νυ

οὔ νυ (Α)

(επικ. τ.) (ως επιτατ. αρνήσεως με συμπέρασμα που εννοείται από τα προηγούμενα και ως επιτατ. αρνήσεως σε ερώτηση) βεβαίως όχι, σίγουρα όχι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οὐ + νυ (βλ. νυν)].